Dit weekend stond er een uitstap op het programma waar ik al lang op had zitten wachten. Bigi Pan.
Bigi Pan is een groot meer dat bekend staat voor zijn weelderige natuur en de vele vissen en vogels die er te vinden zijn.
We vertrokken om 6u30 richting de stad om rond 8u00 op de bus te stappen. We waren in het totaal met 10 stagiairs. Een kleine, maar gezellige groep. Onze gids heette Rudy Wortel, wat ons tot de Wortelgroep maakte. 'Wortelgroep volg mij' werd het zinnetje van de trip. De rit naar de korjaalboot duurde in het totaal 7u, maar dat kwam vooral omdat we vele tussenstops maakten om kleine dingen te bezichtigen zoals enkele brulapen, een kerk en een Hindoestaanse tempel.
Bigi Pan is een groot meer dat bekend staat voor zijn weelderige natuur en de vele vissen en vogels die er te vinden zijn.
We vertrokken om 6u30 richting de stad om rond 8u00 op de bus te stappen. We waren in het totaal met 10 stagiairs. Een kleine, maar gezellige groep. Onze gids heette Rudy Wortel, wat ons tot de Wortelgroep maakte. 'Wortelgroep volg mij' werd het zinnetje van de trip. De rit naar de korjaalboot duurde in het totaal 7u, maar dat kwam vooral omdat we vele tussenstops maakten om kleine dingen te bezichtigen zoals enkele brulapen, een kerk en een Hindoestaanse tempel.
Na de bus stapten we in een korjaal en vertrokken richting Bigi Pan. Het was werkelijk prachtig. We vaarden door een smalle rivierweg met witte reigers die voor ons vlogen. We kwamen onderweg zoveel soorten vogels tegen:reigers, arenden, …. Onze slaapplaats was een hutje in het midden van het meer, waar je dus enkel per korjaal bij geraakte.
We hingen onze hangmatten op en vroegen allemaal of we die avond nog naar kaaimannen mochten gaan zoeken. Dit was voor Rudy en de twee (net iets te gekke) stuurmannen geen probleem.
Zodra het donker was stapten we in de korjaal en vertrokken opnieuw om door de smalle waterstroken te varen, zoekend naar paren van oplichtende ogen. Er zaten die avond ook vele vuurvliegjes, wat het niet altijd even gemakkelijk maakte om deze vuurvliegjes te onderscheiden van de oplichtende ogen van een kaaiman. Uiteindelijk vonden we er toch eentje. De kaaiman werd gewoon uit het water gehaald, zonder zijn bek dicht te binden en mocht met iedereen op de foto. Ik liet de kans dus niet schieten om het dier even vast te nemen. Geen paniek, hij werd geen diner zoals hier wel vaker gebeurt. We lieten hem gewoon weer vrij.
We hingen onze hangmatten op en vroegen allemaal of we die avond nog naar kaaimannen mochten gaan zoeken. Dit was voor Rudy en de twee (net iets te gekke) stuurmannen geen probleem.
Zodra het donker was stapten we in de korjaal en vertrokken opnieuw om door de smalle waterstroken te varen, zoekend naar paren van oplichtende ogen. Er zaten die avond ook vele vuurvliegjes, wat het niet altijd even gemakkelijk maakte om deze vuurvliegjes te onderscheiden van de oplichtende ogen van een kaaiman. Uiteindelijk vonden we er toch eentje. De kaaiman werd gewoon uit het water gehaald, zonder zijn bek dicht te binden en mocht met iedereen op de foto. Ik liet de kans dus niet schieten om het dier even vast te nemen. Geen paniek, hij werd geen diner zoals hier wel vaker gebeurt. We lieten hem gewoon weer vrij.
Eenmaal terug bij de hut kregen we nog een bakabana en werden er nog wat ‘foute’ hits gespeeld tot het grote vermaak van de bootsmannen, wat leidde tot het nog groter vermaak van onszelf. Altijd grappig om een Surinamer gagnamstyle of WMCA te zien doen op een manier zoals het dus niet hoort volgens mij.
Ik kroop op tijd in mijn bedje, maar blijkbaar dachten de gids en stuurmannen daar anders over. Ze dronken nog met andere stagiairs tot drie uur en erg stil bleven ze daar niet bij. Ik heb denk ik de hele nacht alle liedjes van de jaren 80 gehoord. Om 3 uur begon het dan ook nog eens te stormen en had ik even geluk dat ik net voor de deuropening sliep. Gelukkig overwon de slaap het van de felle wind en heen en weer gewaggel.
Ik ben nog nooit wakker geworden met zo een prachtig uitzicht. Het was zo prachtig dat ik zin had om gewoon in mijn hangmat te blijven liggen en naar buiten te kijken. Toch moest ik jammer genoeg opstaan. We aten een ontbijt en stapten daarna meteen terug in de korjaal. Onze ochtendactiviteit; vogels spotten. Tijdens het rondvaren over het meer en de smallere waterstroken kwamen we opnieuw allerlei vogels tegen, net als vissen. We ontmoetten ook enkele vissers die met volle trots hun vangst lieten zien. Ik probeerde foto’s te nemen waar ik kon van de natuur en de dieren, maar jammer genoeg was dat niet zo handig in een bootje dat heen en weer ging.
Ik kroop op tijd in mijn bedje, maar blijkbaar dachten de gids en stuurmannen daar anders over. Ze dronken nog met andere stagiairs tot drie uur en erg stil bleven ze daar niet bij. Ik heb denk ik de hele nacht alle liedjes van de jaren 80 gehoord. Om 3 uur begon het dan ook nog eens te stormen en had ik even geluk dat ik net voor de deuropening sliep. Gelukkig overwon de slaap het van de felle wind en heen en weer gewaggel.
Ik ben nog nooit wakker geworden met zo een prachtig uitzicht. Het was zo prachtig dat ik zin had om gewoon in mijn hangmat te blijven liggen en naar buiten te kijken. Toch moest ik jammer genoeg opstaan. We aten een ontbijt en stapten daarna meteen terug in de korjaal. Onze ochtendactiviteit; vogels spotten. Tijdens het rondvaren over het meer en de smallere waterstroken kwamen we opnieuw allerlei vogels tegen, net als vissen. We ontmoetten ook enkele vissers die met volle trots hun vangst lieten zien. Ik probeerde foto’s te nemen waar ik kon van de natuur en de dieren, maar jammer genoeg was dat niet zo handig in een bootje dat heen en weer ging.
Na genoten te hebben van de natuur was het inpakken en terug de korjaal in om daarna met de bus richting Paramaribo te rijden.
Ik moet toegeven dat dit één van de mooiste uitstappen was die ik heb gedaan hier in Suriname.
Ik moet toegeven dat dit één van de mooiste uitstappen was die ik heb gedaan hier in Suriname.