En de vakantie is begonnen!
Donderdag moest ik afscheid nemen van mijn ouders die terug naar België vertrokken, maar veel tijd om daarover te treuren had ik niet. De volgende dag vertrokken we namelijk op vierdaagse. Hieronder een korte beschrijving.
Donderdag moest ik afscheid nemen van mijn ouders die terug naar België vertrokken, maar veel tijd om daarover te treuren had ik niet. De volgende dag vertrokken we namelijk op vierdaagse. Hieronder een korte beschrijving.
Dag 1
Normaal moesten we vroeg op om naar de hoofdstad te vertrekken, maar omdat de bus praktisch langs ons huis reed konden we wat langer blijven liggen. Hier was ik enorm blij mee, want mijn ouders (die gisteren naar huis vertrokken waren) hadden samen met hun een zware verkoudheid meegebracht en daar zat ik nu mee.
De busrit duurde 4 uren en ging over een weg vol kuilen en heuveltjes. Slapen was dus geen optie, want je werd steeds weer wakker geschud. Gelukkig zat ik in de bus met de chauffeur die nogal graag op de gaspedaal duwde. We raasden andere bussen en zelfs jeeps voorbij. De 4 uren werden al snel 3 uren waardoor we te vroeg daar waren en op de andere bus moesten wachten. Ondertussen hielden we ons bezig met het verkennen van het dorp.
Tijdens het wandelen door het dorp kwam ik tot het besef dat ik eigenlijk in pur luxe leef in België. Ik voelde me zelfs schuldig terwijl ik daar rondliep. De mensen moeten het daar met weinig doen en leven toch gelukkig. Ze doen het met de simpele dingen en daar kon ik best de schoonheid in zien. Na de aankomst van de anderen begonnen we de spullen uit te laden en hierna mochten we zwemmen. Het zwemmen ging door op de plaats waar de lokale bevolking kleren waste, de vaat deed en de kip kuiste. Echt hygiënisch was het niet bepaald, maar ik was blij dat ik me na een lange warme dag toch wat kon afspoelen. Nadien was het de hangmatten ophangen, wat niet zo gemakkelijk ging als je met 30 mensen onder een klein afdak moet hangen.
In de avond was er een feestje voorzien met borgoe en caipirinha. Omdat ik ziek was besloot ik in mijn hangmat te kruipen. De volgende dag was ik daar zo blij om, want ik voelde me al een stuk beter.
De busrit duurde 4 uren en ging over een weg vol kuilen en heuveltjes. Slapen was dus geen optie, want je werd steeds weer wakker geschud. Gelukkig zat ik in de bus met de chauffeur die nogal graag op de gaspedaal duwde. We raasden andere bussen en zelfs jeeps voorbij. De 4 uren werden al snel 3 uren waardoor we te vroeg daar waren en op de andere bus moesten wachten. Ondertussen hielden we ons bezig met het verkennen van het dorp.
Tijdens het wandelen door het dorp kwam ik tot het besef dat ik eigenlijk in pur luxe leef in België. Ik voelde me zelfs schuldig terwijl ik daar rondliep. De mensen moeten het daar met weinig doen en leven toch gelukkig. Ze doen het met de simpele dingen en daar kon ik best de schoonheid in zien. Na de aankomst van de anderen begonnen we de spullen uit te laden en hierna mochten we zwemmen. Het zwemmen ging door op de plaats waar de lokale bevolking kleren waste, de vaat deed en de kip kuiste. Echt hygiënisch was het niet bepaald, maar ik was blij dat ik me na een lange warme dag toch wat kon afspoelen. Nadien was het de hangmatten ophangen, wat niet zo gemakkelijk ging als je met 30 mensen onder een klein afdak moet hangen.
In de avond was er een feestje voorzien met borgoe en caipirinha. Omdat ik ziek was besloot ik in mijn hangmat te kruipen. De volgende dag was ik daar zo blij om, want ik voelde me al een stuk beter.
Dag 2
We ontbeten uitgebreid en begonnen daarna alles op te ruimen. De boot die ons normaal om 11u kwam halen kwam pas om 13 uur, dus hielden we ons bezig tot dan. De meeste sliepen gewoon nog wat bij na een lange nacht. De boottocht (met korjaal) duurde 3 uren lang, maar het was zeer aangenaam door de frisse wind in combinatie met de zon. Het was ook een moment om iedereen wat beter te leren kennen. De meeste stagiairs die mee waren op de trip waren van verpleegkunde een ander deel leerkrachten en dan nog stagiairs die bij de touroperator zelf zaten en nu gewoon eens als lid mee gingen. Na de boottocht waar de meeste rood van af stapten mochten we onze verblijfplaats voor de komende drie dagen verkennen. Het was echt een gigantisch gebouw dat voor de hangmatten was gemaakt en het lag vlak naast een rivier met stroomversnellingen.
Tijd om uit te pakken kregen we niet, want we vertrokken meteen naar de Raleighvallen. Om daar te geraken moesten we eerst nog een half uur door het regenwoud wandelen met de bijhorende afdalingen en heuvels. Het was wel de moeite waard. Het water was zo verfrissend en het uitzicht verbluffend mooi! Op de terugweg naar de boot begon het te regenen en binnen de paar minuten was ik doorweekt. De weg die eerder zanderig was, was nu pure modder. Ik snakte tijdens het wachten op de boot naar een warme douche (jammer dat er hier geen warm water is) en thee. Nadien gezien was ik ook gewoon blij toen ik me wat kon afspoelen met koud water en droge kleren had. Na nog wat weerwolven gespeeld te hebben en gegeten te hebben (en de hangmatten natuurlijk opgehangen te hebben) kroop iedereen al snel in zijn hangmat.
Dag 3
Vandaag zou het een uitputtende dag worden. Vandaag zouden we namelijk de Voltzberg beklimmen. Dit hield een drie uur lange wandeling door het regenwoud in en daarna een klim van een uur en half op rotsen die glad zouden zijn. Met volle moed begonnen we aan de wandeling. Erg veel tijd om rond te kijken hadden we niet, want we wandelden op een goed tempo en je moest de hele tijd naar de grond kijken om wortels en modder te ontwijken. Na drie uren kwamen we dan toch aan bij de voet van de berg. Ik wierp een blik op Voltzberg en de moed om op de top te geraken verdween meteen. Het was letterlijk stijl omhoog. Na een korte pauze begonnen we dus maar aan de klim. De klim gebeurde over soms loodrechte stukken naar boven en soms op enkel stenen die dan ook nog eens enorm glad waren door de regen. Tot helemaal boven geraakte ik niet omdat het me net iets te onveilig leek, maar zelfs waar ik stond was het uitzicht verbluffend (zie filmpje dat ik gemaakt heb van het uitzicht hieronder). Voor een klein uurtje bleef ik genieten van dit uitzicht voor we terug begonnen af te dalen. De afdaling was nog dubbel zo erg als de klim. Uitschuiven en vallen hoorde er bij en ik geraakte dan ook niet beneden zonder de nodige schaafwonden. Was ik even blij dat ik heelhuids terug aan de voet van de berg was geraakt.
Katrien en ikzelf begonnen hierna opnieuw aan de drie uur lange wandeling richting het beginpunt waar er een waterval op ons stond te wachten. Het gaf best een machtig gevoel zo met z’n twee door de jungle wandelen zonder mensen in de buurt te zien en met enkel het geluid van vogels, apen en insecten rondom je.
We deden er welgeteld twee uren over om tot de watervallen te geraken, maar door het snelle tempo waren we zo doodop dat zelfs het water niet meer aanlokkend was. Het liefste wou ik een warme thee en in mijn hangmat kruipen. Het was nog een uur wachten op de boot. Eenmaal terug bij ons verblijf bleken de douches niet te werken dus zat er nog maar één ding op: wassen in de rivier zoals de echte Surinamers. In de avond konden we genieten van een echte barbecue. Mmm ribbetjes. Nadien was er een optrede van een lokale band die traditionele muziek speelde. Erg lang bleef ik niet luisteren. Niet omdat het geen mooie muziek was, maar omdat ik zo moe was dat ik mijn ogen niet meer kon openhouden.
We deden er welgeteld twee uren over om tot de watervallen te geraken, maar door het snelle tempo waren we zo doodop dat zelfs het water niet meer aanlokkend was. Het liefste wou ik een warme thee en in mijn hangmat kruipen. Het was nog een uur wachten op de boot. Eenmaal terug bij ons verblijf bleken de douches niet te werken dus zat er nog maar één ding op: wassen in de rivier zoals de echte Surinamers. In de avond konden we genieten van een echte barbecue. Mmm ribbetjes. Nadien was er een optrede van een lokale band die traditionele muziek speelde. Erg lang bleef ik niet luisteren. Niet omdat het geen mooie muziek was, maar omdat ik zo moe was dat ik mijn ogen niet meer kon openhouden.
Dag 4
Vandaag bestond uit het inpakken en opruimen van al het materiaal en onze spullen. Zodra dit gebeurd was stapten we terug in de boot om opnieuw naar Wittagron (onze eerste slaapplaats) te gaan en daar de bus te nemen. In de boot zelf heb ik nog wat slaap kunnen inhalen tot de stuurman plots zei dat de benzine op was. Gelukkig konden we delen met een andere boot en geraakten we toch nog net tot de aanmeerplaats. De rit met de bus duurde opnieuw veel te lang. Het was al 21uur toen we thuis kwamen. We hingen onze stinkende natte kleren omhoog, aten, douchten en gingen slapen.
Het was dus een zeer geslaagde uitstap met veel regen, spierpijn en prachtige uitzichten.