Gisteren vertrok ik met Jana naar Matta. In een zotte bui (en uit nieuwsgierigheid) besloot ik met haar mee naar Matta te gaan. Jana (die sociaal cultureel werk studeert) moet haar onderzoek doen in het indianendorp Matta. Dit onderzoek houdt in dat ze moet polsen welke effecten de projecten van de vorige stagiairs op de bevolking hebben gehad.
Om haar te helpen (omdat ze anders alleen moest gaan) ging ik mee en dan kon ik verslag opnemen van de focusgroep die ze had georganiseerd.
De eerste opgave was om daar te geraken. Voor 5 uur waren we onderweg eer we in Matta aankwamen. Daar kwam Eva (de vrouw van het gezin waar we bleven slapen) ons ophalen om ons naar haar huis te begeleiden. Eerst verschoot ik van hoe ‘primitief’ het gezin leefde, maar al snel wende ik er aan. Het huis had niet echt muren, want er was een gat tussen de muur en het dak, waar gordijnen hingen. Het huis bestond ook maar uit één kamer met drie bedden waar 6 personen in moesten slapen. Hoewel het erg basis was vond ik het een erg gezellige woning. Het gezin ontving ons ook meteen met open armen.
Na ons geïnstalleerd te hebben trokken we naar de lagere school om de focusgroep te beginnen. Er kwamen niet zoveel mensen opdagen, maar toch was de focusgroep een succes. Ik leerde veel bij over hoe de bevolking naar hun cultuur kijkt en hoe graag ze deze willen behouden. De man van Eva vertelde dat hun cultuur wel altijd bij hen hoorde, maar ze er gewoon geen oog meer voor hadden. Daarbij kwam dat er veel verwestering kwam en de inheemse cultuur uiteindelijk verloren ging. Het was door de vorige stagiaires dat hun ogen terug open gingen en ze inzagen dat het belangrijk was die cultuur van vroeger over te dragen aan de jongeren en ze zo in stand te houden.
Nadien gingen we met de kapitein, zijn vrouw en Eva nog iets drinken voor we in onze hangmat kropen.
De volgende ochtend werden we wakker om 7 uur, want om 8 uur konden we met Eva meerijden naar Zanderij en vanaf daar moesten we onze plan trekken. Ik kreeg van Eva een tas koffie en vond dit zo vriendelijk. Ik lust geen koffie, maar wist dat ze niet zo rijk waren en koffie voor hen al veel waard was, dus aanvaardde ik de tas met volle dankbaarheid en dronk het op. We namen afscheid van de familie en vertrokken met de auto naar Zanderij. Vanaf daar moesten we zelf tot Meursweg zien te geraken. Na een lift en een tijdje op de bus kwamen we terug thuis.
Ik ben blij dat ik mee ben gegaan, want het was leuk om opgenomen te worden in een zeer hechte gemeenschap en zoveel te kunnen leren over hun cultuur.
Om haar te helpen (omdat ze anders alleen moest gaan) ging ik mee en dan kon ik verslag opnemen van de focusgroep die ze had georganiseerd.
De eerste opgave was om daar te geraken. Voor 5 uur waren we onderweg eer we in Matta aankwamen. Daar kwam Eva (de vrouw van het gezin waar we bleven slapen) ons ophalen om ons naar haar huis te begeleiden. Eerst verschoot ik van hoe ‘primitief’ het gezin leefde, maar al snel wende ik er aan. Het huis had niet echt muren, want er was een gat tussen de muur en het dak, waar gordijnen hingen. Het huis bestond ook maar uit één kamer met drie bedden waar 6 personen in moesten slapen. Hoewel het erg basis was vond ik het een erg gezellige woning. Het gezin ontving ons ook meteen met open armen.
Na ons geïnstalleerd te hebben trokken we naar de lagere school om de focusgroep te beginnen. Er kwamen niet zoveel mensen opdagen, maar toch was de focusgroep een succes. Ik leerde veel bij over hoe de bevolking naar hun cultuur kijkt en hoe graag ze deze willen behouden. De man van Eva vertelde dat hun cultuur wel altijd bij hen hoorde, maar ze er gewoon geen oog meer voor hadden. Daarbij kwam dat er veel verwestering kwam en de inheemse cultuur uiteindelijk verloren ging. Het was door de vorige stagiaires dat hun ogen terug open gingen en ze inzagen dat het belangrijk was die cultuur van vroeger over te dragen aan de jongeren en ze zo in stand te houden.
Nadien gingen we met de kapitein, zijn vrouw en Eva nog iets drinken voor we in onze hangmat kropen.
De volgende ochtend werden we wakker om 7 uur, want om 8 uur konden we met Eva meerijden naar Zanderij en vanaf daar moesten we onze plan trekken. Ik kreeg van Eva een tas koffie en vond dit zo vriendelijk. Ik lust geen koffie, maar wist dat ze niet zo rijk waren en koffie voor hen al veel waard was, dus aanvaardde ik de tas met volle dankbaarheid en dronk het op. We namen afscheid van de familie en vertrokken met de auto naar Zanderij. Vanaf daar moesten we zelf tot Meursweg zien te geraken. Na een lift en een tijdje op de bus kwamen we terug thuis.
Ik ben blij dat ik mee ben gegaan, want het was leuk om opgenomen te worden in een zeer hechte gemeenschap en zoveel te kunnen leren over hun cultuur.